ve romeo kendini öldürür

kendimi bir kaşık suda

toprağında boğmak istiyorum.

neredesin..

hangi ana doğurur bir daha seni?

deniz

önünde durduğun deniz kadar güzelsin

gülüşünden begonyalar açtıran sevgilim.

iki satırlık şiir mi olur deme

gamzene sığdırdığım piyeslerim var benim.

umudumu boynunla sarmaş dolaş dansa kaldırmışlığım.

adından bebekler doğurmuşluğum var.

bir pazar gününün ardından gelen huzurdur

sana gelen tüm yollar.

plaklardan yayılan ıssız kor alev gibi 

yanar durur.

her gece ıslak düşlerimizde sevişiriz

boylu boyunca.

ben

sarhoş olmak için

 göz bebeklerinden vurulurum

 ilk kadehi alır almaz.

ve nihayet bir gün gelecek;

senin ektiğin kırlarda

bahçeler açtıracağım 

gül ağaçlarının gölgesinde, 

bir demet pembe gülü dört yaşına taşıyacagım.

tam orada, çocukluğuna sımsıkı sarılı kalarak, seni

bir ömür sevmeye adayacağım.

nilüfer

önünde durduğun deniz kadar güzelsin

gülüşünden begonylar açtıran sevgilim.