içimde çığlıklar biriktirdim
senden sonra kanser oldum begonyam
o çıkmayan sesim için yazıyorum bunları.
omzuna düşürdüğün elin zülüflerinde takılı kaldım
bir akşamüstü burukluğu gibi özlemin
asla tatmaya iznim veyahut haddim olmadı
göğsünde bir saniye uyuyakalmamın sevinci hiç yok
azıcık bile.
bu yüzdendir ki
bahçemdeki bahar solmuştur
dilinde adımı duyamadığım her gün için.
ama ben senin için biriktirdiğim yağmur suyunu
bir gül ağacının dibine dökeceğim.
orada
ömrümün sonuna dek nefes alasın sansın
kalbim.
dilerim bana benzesin bütün sevdiklerin
ki zaten sende beni hiç sevmedin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder