baş edemiyorum.
gecenin karanligi gibi çöküyor
üstüm basim pejmürde karasindan hallice
sana gelemiyorum.
sensizlikten bitap düşmüş halimin kacinci haykirisi bu sayamadim ve sen
neyse ki yine
gormuyosun.
senin bilmedigin kuytularda ev bark yaptım acilarimdan
butun tuglalar gözlerinin kahvesi
butun temeli kaşinin dibindeki benden aldim, ördüm
evim; ıssız, bir o kadar harikulade oldu.
yetimler büyütür gibi ocak eyledi kalbim hazani
odalar dolusu hüznü.
kabrime gelmeden mi sarilirsin bu naçizane benligime
bu ozlem
bu hasret
bu illet
ne denli soğur içimin yanginlarindan siyrilip
bari onu soyle..
haberdar et bir selami cok gorme.
ozlemek;
icinin disinin kanserle savasmasina denk.
kalbimdeki savaslara yenilmek istemiyorum
dön