aşk; senin olmadığın yerlerde zehir kalbime

sen dağ değilsin, nasıl kaldırırsın elindeki tuza bulanmış nasırları sensiz

bir gün daha mahur bir yalnızlık kopup giderken ömürden , bu can havliyle gelen aşkım bir tek sanaydı 

ve bırakılan her bir ah kaderinin bütün ihtimallerinde yankı bulacak tanrı katında

seni değil, kalbimi şahit yazabilir bütün melekler 

nasıl aşıktım sana, sen bilmesen de 

birer erguvan ekmek şimdi senden arta kalan tüm o anılara

ve o toprağı bir bün bile sulamamak..

her yıkılmışlıkta arta kalan sesinden yekpare çıkamamak ,çokça yaşlılık getirdi. sen gittin bir daha kimse uğramadı bu eve.

soğuktan donan bu kez benim, donarak öldürdün bir kalbi cayır cayır yakarken sevgili

tüm kapılar ardına dek açık ola, sen tüm ömrünce bensiz kalmanın pişmanlığıyla mahşerde karşıma dikilesin.

bu yüzden 

bütün dualarım senin adın ..

ne çok istedim, senden olan bir parçam rahmime düşsün 

beni kader düğümünde en beyaz ve parlak bir inci gibi taşımanı denizinde...

içinin kıyısında vurgun yediğim begonyama, tüm hoşça kallar*

gelemezsin çünkü bu sefer anahtarları değiştirmedim bu sefer evden taşındım.

tanrı seni, seni kıran insanların önünde yeniden bir araya getirecek*

sol omzumu öptüm, kanatlandı 

tüm yaralı kuşlarım

yapayalnızdım

seni gözümde büyüttüm

kalbimden taştın

sığdıramadım bi yere, ağlayarak doğurdum

kendimi yeniden

her gece, her çığlıkta 

kabuslarımdan çıkarttım rahmimi

bir nilüfer gibi köklendirdim içimde

içimi, kendime 

sen durmadın ben daha da sağlam döndüm

tuğlalar ördüm güllerden 

ellerimle

bu kez narlar sol göğsümde telef oldu 

adınla kırdım hepsini tek tek

bağlarımızı bir ölüm kesinliği gibi kestim

ve heder oldu yalnızlığım tanrıyla paylaştığım

ona gömdüm seni. benim yaramda

senin dehlizlerin kurak bırakır toprağımı

bütün şairler adını katledebilir şiirlerinde

yok hükmünde kararname sayılabilir ruhun 

yemin olsun ki 

bütün nifaklar kavuşsa bile

senin teninde kirletmeyeceğim çiçeklerimi.

değmezmiş evet

ahu da dönmez, sende zehir zemberek bir balmışsın 

anladım

zuhur eden huzursuzluklarımın eşgalidir adın, geç oldu ama anladım.

senden bir parçamın

her fersahında izim kalacak iken

bir mütemadiyen an beni.

okşa hiç görmediğin saçlarımı. 

okyanusların en dibindeki kara yosunları kadar

sevgin kalsın içinde

belki bir gün 

tüm ihtimaller bir araya getirir

göz bebeklerini gözlerime

ateşten daha kor bir alev düşün, bilesin ki öfkem baki kalacaktır şanına.

benim ahım her iki yakanda çiçekler açtıracaktır.

bembeyaz güller ekilmiş yalanlarına.